Hoi, ik kom hier toevallig terecht en zie dat er inderdaad serieuze topics en antwoorden zijn.
Ik heb al veel gezocht op internet, maar kan eigenlijk weinig info vinden.
Ik ben een vrouw van begin veertig, net gescheiden en heb nu een heeel lieve man leren kennen. Het enige waar ik mee zit (hij niet) is ons leeftijdsverschil. Hij is namelijk 23.Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben?Ik blijf er maar mee zitten.Maar hij vind het helemaal geen probleem en we zijn ontzettend gek op elkaar.Moet ik mijn verstand volgen?of mijn hart??
ben zelf bijna 40 en al was het tijdens vakantie jongere mannen ontmoet maar als de klik en het wederzijds respect er is en bovenal de liefde go for it!
Hoi, Ben het eens, volg je hart. Als je er zelf ook 100% achter staat, dan maakt het niet uit wat anderen denken of zeggen. Zelf heb ik ook een relatie gehad met een jonger iemand en het lijkt wel of het bij ons in de familie zit. Niks mis mee dus!! Geniet van de tijd die je samen hebt en de dingen die je leuk vindt om samen te doen!!
Helaas nog niet zoveel reacties, omdat dit forum niet zo heel druk bezocht wordt, maar degenen die hier komen zijn wel serieus en dat is net zo belangrijk als je om iemands mening vraagt.
Het is zoals de andere ook zeggen gewoon je hart volgen, ware liefde kent geen grenzen en er zullen altijd wel mensen zijn die het misschien afkeuren. Maar jullie hebben alleen elkaars goedkeuring nodig en niet die van andere.
Dank je wel Martin. Maar vind t wel moeilijk hoor, om me niks aan te trekken van wat anderen er van vinden. Maar ik weet dat dat wel de juiste instelling is.
Ook bedankt anoniem 2. Ookal ben je negatief over zo'n relatie, toch bedankt voor je reactie. Daarvoor had ik het hier neer gezet.Om te horen wat anderen er van vinden.
Waar ik me wel over verbaas, dat zoveel mensen de topics bekijken en toch zo weinig mensen een reactie plaatsen.
Tja het is hier op het ogenblik rustig wat de members betreft en wat die weinige reacties betreft misschien zijn die mensen wat verlegen om een antwoord te geven .
Haha, nou ik was verlegen op een ander gebied hoor lees mijn topic single zijn door uiterlijk maar in de discussie afd. en dan de tweede pagina. Daar praat ik heel open over mijn ervaringen, gevoelens en emoties zonder schaamte.
En daardoor kreeg ik bemoedigende reacties op terug, er zullen mensen zijn die denken van tjee hoe kan iemand zulke dingen zeggen zo open op een forum simpel ik ben ik en ik doe wat ik wil doen. Dus dat mensen mijn naam kennen maak mij gewoon niet uit.
Niemand hoeft zich te schamen voor dingen die ze meemaken ze maken ons tot wie we zijn. Want ik ben meer dan de dingen die ik hier schreef. Voorbeeld: als jij nu niet meer anoniem zou zijn wat verandert er dan? alleen dat ik je naam dan ken en wat ik verders van je weet zijn de dingen die je hier schrijft
Tenzij je bang bent dat hier iemand uit jouw omgeving dingen leest en gaat denken van he volgens mij is zij dat....nou en, is dat zo erg. Als ze je respecteren dan vallen ze jouw er niet mee lastig en proberen ze er begrip voor op te brengen dat je zo open bent.
Ik verzweeg mijn onzekerheden en twijfels omdat ik dacht dat als mensen die kennen dan gebruiken ze die tegen mij. Maar door er openlijk voor uit te komen zowel hier op dit forum en mensen in mijn omgeving zouden al die dingen mij de kracht en drive geven om mijn leven te verbeteren en weer het leven te gaan leiden wat ik wilde. En door die manier van denken kon niemand meer mijn zwakheden en twijfels tegen mij gebruiken.
Dus je hoeft helemaal geen held te zijn hoor om hier te kunnen praten en ik denk dat je eerder meer respect krijg als je eerlijk en open durft te zijn. Dus schudt je masker af en wees wie je bent en wees daar trots op.
Zo zie je maar dat ik ook een diepere kant in me heb .
Las net je bericht en wat in mij opkomt is dat je je er zo druk overmaakt. Ik denk dat leeftijdverschil geen probleem hoeft te zijn als het zo loopt. Je bent er erg onzeker over en ik denk dat je daarover moet nadenken. Is het echt alleen het leeftijdsverschil op zich wat je doet twijfelen? Of is dat een "middel" om je onzekerheid over deze relatie aan op te hangen? Ik hoop in ieder geval dat je er op wat voor manier dan ook uitkomt! Succes!
Hoi, Las net je bericht en wat in mij opkomt is dat je je er zo druk overmaakt. Ik denk dat leeftijdverschil geen probleem hoeft te zijn als het zo loopt. Je bent er erg onzeker over en ik denk dat je daarover moet nadenken. Is het echt alleen het leeftijdsverschil op zich wat je doet twijfelen? Of is dat een "middel" om je onzekerheid over deze relatie aan op te hangen? Ik hoop in ieder geval dat je er op wat voor manier dan ook uitkomt! Succes!
Hoii,
hmm nee t is echt alleen t leeftijdsverschil, waar ik mee zit.Ik heb vooral moeite wat mijn omgeving er van gaat vinden. Ook mijn kinderen... Daarom was ik benieuwd naar mensen die hier al "ervaring" mee hebben. Maak ik er nu een probleem van of gaat t ook problemen opleveren voor hen. Ik weet dat ik me er eigenlijk niks van aan moet trekken wat anderen vinden. Maar ja, thats me..
ik heb zelf een relatie gehad met een man van 18 jaar ouder,en weet dus erover mee te praten.alleen bij jou is het andersom,jij bent ouder dan hij.iedereen zegt hier dat je je hart moet volgen en dat begrijp ik best,het is heel goed bedoeld maar de praktijk is helaas wel iets anders dan dat.de meeste mensen zeggen dat het prima is maar als het hun eigen omgeving betreft,word het een heel ander verhaal.er word veelal vreemd opgekeken,er word enorm geoordeeld,mensen komen met cliches als,ze zoekt een vaderfiguur,hij wil een lekker groen blaadje,dat soort opmerkingen.maar als het ook nog eens zo is dat zij ouder is,en hij veel jonger,word dat meestal nog erger.
ik was 24 toen ik hem leerde kennen,hij was 42,en smoorverliefd.zijn kinderen scheelden maar een paar jaar met mij,en dat gaf heel veel problemen,zij hadden het daar heel moeilijk mee.ikzelf overigens ook in het begin.we bleven vechten,en uiteindelijk kwam het allemaal goed met zijn kinderen,maar dat heeft ons heel wat gekostwe hadden de eerste jaren verder geen enkele moeite met het leeftijdsverschil,ik merkte er helemaal niets van.
maar hoe ouder we werden,hoe meer ik het toch ging merken,en het werd steeds meer.toen ik 30 was,was hij 48.inmiddels ben ik bijna 37 en hij 55.de relatie is al 2 jaar voorbij.moet eerlijk zeggen dat het leeftijdsverschil niet de reden was waarom ik er een punt achter zette,maar achteraf ben ik wel blij dat ik ook daarom niet meer bij hem ben.de laatste jaren vooral,ik een dertiger,hij een vijftiger,en de verschillen werden groter.hij was opa van 5 kinderen,een hele familie achter zich,een heel andere fase in het leven.smaken veranderden,hij werd veel rustiger,terwijl ik juist nog midden in het leven stond enz enz.ik had nog dromen en doelen,hij niet meer zo,logisch uiteraard, je loopt niet gelijk op.daarbij heb je ook geen gelijke basis,je bent niet in dezelfde tijd opgegroeid,dus over je kindertijd ed kan je niets delen.als ik hem over zijn jeugd hoorde,dan was het alsof ik mijn vader hoorde praten,mijn vader is 1 jaar ouder dan mijn ex.ik besefte steeds meer de gevolgen van een relatie met een groot leeftijdsverschil.
nogmaals in het begin merk je het niet,dat is bij jou ook zo,omdat hij jong is en jij ook nog,maar naarmate de jaren verstrijken,en jij ouder word,merk je het wel degelijk.ondanks dat iedereen roept:als de liefde er maar is.dat is onzin,liefde overwint niet alles.ik zeg niet dat je het niet moet doen,maar vind wel dat je je terecht bezig moet houden met de vraag of dit werkelijk is wat je wilt,elke relatie is anders en alleen jijzelf kan antwoorden geven op je vragen.er zijn relaties met een groot leeftijdsverschil die wel overleven.ik wens je veel wijsheid toe en veel liefde,van wie dan ook.groetjes,jorie.
bedankt voor je reactie!! Weet je dat is ook waar ik het heel veel met hem over heb gehad. Ik heb me in het begin best verzet tegen een relatie!! Ik zei ook, jij staat nog helemaal in het begin. Je moet je hele leven nog opbouwen, een baan, een carriere, ik sta daar al midden in. En ook wil je geen kinderen van jezelf??Ik heb er drie en vind mezelf te oud om nog kinderen te krijgen. Maar hij zegt dat hij dit allemaal geen probleem vindt.Maar diep inside denk ik; kun je dat nu allemaal beoordelen? We zijn verliefd en echt gek op elkaar. Maar hoe zit dat inderdaad over een aantal jaren??? Dan gaan de verschillen toch een rol spelen??
Weet je, als ik heel eerlijk ben. Als iemand me een half jaar geleden deze vraag gesteld zou hebben. Die ik nu zelf op dit forum heb gesteld. Dan had ik waarschijnlijk gezegd: dat kan nooit goed gaan een relatie met zoveel leeftijdsverschil... Maar zo zie je maar. Het is makkelijk "oordelen" als het jezelf niet aangaat.
We hebben op dit moment een "voorzichtige" relatie. Hij woont niet direct bij mij in de buurt. En ik wil de kinderen er nog niet mee "belasten" omdat die het afgelopen jaar al genoeg voor hun kiezen hebben gehad. Ik wil eerst zeker zijn, dat we met elkaar verder gaan.Hm nou ja in hoeverre je daar zeker van kunt zijn natuurlijk. Maar ik bedoel, dat we zo zeker van elkaar zijn dat we inderdaad een relatie willen gaan opbouwen. Snappen jullie me nog hihi.
Maar ik blijf er over nadenken.... En ben blij met alle reacties!!
Hoeft geen probleem te zijn, behalve als je het er een probleem van maakt. Als jullie elkaar beide accepteren, zal de omgeving dat waarschijnlijk ook doen. Evenzo met je kinderen.
Zo nodig, herinner jezelf er aan, dat hij je geeft naar wat je verlangt. Daarmee veeg je alle blabla over leeftijdsverschil van tafel. Als een van beide niet gelukig is met de relatie, dan pas, vind ik, heb je een reden om het uit te maken.
Natuurlijk, je zal af en toe wel een opmerking krijgen van sommige mensen, maar dat valt in het niet met een goede relatie, toch?
Zolang je elkaar accepteerd, en rekening houdt met het feit dat jullie in een verschillende levensfase zitten, gaat alles goed.
Je bent toch heel erg bezig in gedachten over die relatie, denk je dan niet dat dat al een teken is dat het niet voor eeuwig kan zijn.
Geniet nu de tijd dat jullie gek zijn op elkaar, geniet van elke minuut, maar hou het voor jezelf en zeg het vooral niet tegen je kinderen en je omgeving want later zal je daar spijt van hebben, geloof me. ook al geloof je het nu niet, het gaat over gaan, je hebt te weinig raakvlakken met elkaar en vele kleine dingen zullen je opvallen en je beginnen te ergeren.
Zie het als een uitspatting alvorens je in een andere fase van je leven terecht komt waar zeker geen plaats zal zijn voor iemand die zoveel jonger is en waar je je nog zal voor schamen.
ik denk je verstand want hoe hard het ook klinkt:het zal niet gaan werken. Iemand van 23 is aan hele andere dingen toe dan iemand van 40. en de reacties van de omgeving zullen ook niet positief zijn denk ik en das ook erg lastig.
Tja, eigenlijk zal je moeten denken...als wij gelukkig zijn, gaat dat een ander niet aan, maar ik zal toch een beetje bang zijn, als hij 40 jaar is...en jij zo,n 60 jaar...en er misschien minder goed uit zal gaan zien dat bij hem toch dat leeftijd verschil zal gaan spelen.....Ik heb niet echt het gevoel dat zoiets blijvend zal zijn....maar ja...je kunt ook denken...zolang het goed gaat genieten we ervan....hoewel....kun jij dr wel echt van genieten nu, want je blijft er toch moeite mee hebben. Wat je ook doet , ik wens je heeeeeeeeeeeeel veel geluk, en sterkte met je beslissing,
Ik vind het leeftijdsverschil aardig groot, in die zin dat ik vind dat 23 wel heel erg jong is. Ik zou het zelf niet willen. Als je 23 bent sta je heel anders in het leven dan wanneer je veertiger bent. Maar er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen! Ik zag dat dit bericht al aardig oud is, maar ik hoop dat het goed met je gaat. Zelf heb ik (ook) een probleem waar ik graag over wil praten, maar ik ben bang dat ik al weet wat voor reacties ik zal krijgen...en of dat me afhoudt van waar ik mee bezig ben is nog maar de vraag...ik zeg wel eens: ik ben een grote meid, hoor! Ik neem aan dat jij dat ook bent. Je kunt ook gewoon genieten van wat je overkomt en dat betekent dat je soms risico's moet nemen. Liefdesverdriet is toch anders als je wat ouder bent, of klets ik nou? Sterkte!!
Geniet er van, want ook met iemand van je eigen leeftijd kan het mis gaan, als iets goed voelt volg dan je hart. En als andere mensen er een mening over hebben dan zijn ze gewoon jaloers omdat iemand gelukkig is. Doe wat je zelf wilt want kletsen doen ze toch.
.
.
