Je zult er maar aan verslaafd zijn maandag 19 april 2004 (oud artikel dus en volgens velen geldt de strekking van het verhaal ook andersom)
De westerse vrouw. Ze is zelfstandig, verdient haar eigen geld, is bevrijd van gearrangeerde huwelijken, hoeft zich niet meer 'in een goede familie te trouwen'. Bevalt de partner onverhoopt toch niet, dan is scheiden geen schande meer. Kortom, vrouwen van nu kunnen de man van hun dromen kiezen.
Maar wat doet ze met die vrijheid? Een op de drie Nederlandse huwelijk strandt, een op de vijf volwassenen is single. Anderen vallen steeds op mannen van wie bij voorbaat duidelijk is dat het niks wordt. Of ze blijven er tegen beter weten in mee getrouwd.
De therapeuten Sybille Labrijn en Carolien Roodvoets zetten ze in hun boek 'Nu alleen de liefde nog' op een rijtje: de Don Juans, getrouwde mannen, machtige mannen, romantische dronkelappen of gesloten oesters. Allemaal aantrekkelijk, maar op hun eigen manier onbereikbaar en dus niet geschikt als vaste partner. Foute mannen dus.
In de aflevering 'Valt u ook op foute mannen?' vraagt VPRO's Het Geluk van Nederland aan winkelende vrouwen, relatietherapeuten en wetenschappers wat die foute mannen zo aantrekkelijk maakt. De Amerikaanse antropologe Helen Fisher noemt verliefdheid een sterke verslaver, en foute mannen zijn zo mogelijk nóg verslavender.
Als je je geliefde ziet, zo bleek bij een hersenstudie op initiatief van Fisher, gebeurt hetzelfde als bij druggebruik. Het motivatiesysteem van de hersenen sproeit dopamine rond, een stofje dat een intense roes teweegbrengt. Het effect is daar ook naar, zegt Fisher. "Verliefdheid is duizelingwekkende euforie, slapeloosheid, verminderde eetlust. Opperste gelukzaligheid zolang alles goed gaat, maar wanhoop, woede en verdriet als hij niet mailt of belt of als je 'm met 'n ander ziet. Het is 'n obsessie."
In eerste instantie dacht Fisher dat verliefdheid een emotie was, maar het zijn niet de emotionele hersengebieden die actief worden. De hersenen behandelen het als een drift, een basisdrang. Dat klopt ook eigenlijk wel, vindt ze: "Emoties zwakken weer snel af, maar een drift gaat altijd maar door. Net als bij honger, dorst, moederinstinct, de behoefte aan zout, blijft het verlangen aanwezig. Hierdoor komt het dat verliefdheid, of die nu gericht is op een 'goede' of een 'foute' partner, vaak zo moeilijk te beheersen is."
Dit is vooral vervelend, omdat verliefdheid niet alleen de euforische opwinding van drugs geeft, maar ook de verslavende effecten, zegt Fisher. "Verliefdheid lijkt in alles op verslaving. Er treedt gewenning op: je verlangen naar die ander wordt steeds groter, je kunt hem niet meer missen. En ontwenningsverschijnselen: als je de bons krijgt, voel je intens verdriet en verlangen. En net als bij verslaving is er de terugval. Is het uit, en word je maanden later ineens aan hem herinnerd, dan laait het verlangen weer op."
Het motivatiesysteem met zijn dopamine motiveert enorm om je 'drugs' binnen te halen: je geliefde. Ook als je die ander maar niet krijgt, want bij tegenslag wordt extra dopamine rondgestrooid om te zorgen dat je je nog harder inzet voor je doel.
Dat kan hardnekkige vormen aannemen. Fisher: "Iedereen kent wel mensen die vastzitten in een verliefdheid of huwelijk, waarin de ander niet genoeg van zichzelf geeft. Omdat 'ie al getrouwd is, alleen maar werkt of niet echt geïnteresseerd is. En toch blijven ze hartstochtelijk van die persoon houden en proberen ze jarenlang die buit binnen te halen."
Fishers advies om van zo'n foute verliefdheid (op foute man, ex of anderszins onbereikbare geliefde) af te komen, is dan ook om de gevoelens als een verslaving te zien. En als zodanig te behandelen. Gooi al zijn briefjes, foto's en andere herinneringen bij het vuil, ga niet naar zijn sportschool ('blijf uit de buurt van je drug'), doe nieuwe dingen, blijf bezig, blijf in beweging. Weet dat het rotgevoel zal wijken.
Maar de andere auteurs en de winkelende vrouwen zijn realistisch. De afgekickte vrouw zal weer verliefd worden. Op een foute man.
quote: waarschijnlijk sprekend uit ervaring ?? Originally posted by: Ugo4it "Je zult er maar aan verslaafd zijn maandag 19 april 2004 (oud artikel dus en volgens velen geldt de strekking van het verhaal ook andersom) De westerse vrouw. Ze is zelfstandig, verdient haar eigen geld, is bevrijd van gearrangeerde huwelijken, hoeft zich niet meer 'in een goede familie te trouwen'. Bevalt de partner onverhoopt toch niet, dan is scheiden geen schande meer. Kortom, vrouwen van nu kunnen de man van hun dromen kiezen. Maar wat doet ze met die vrijheid? Een op de drie Nederlandse huwelijk strandt, een op de vijf volwassenen is single. Anderen vallen steeds op mannen van wie bij voorbaat duidelijk is dat het niks wordt. Of ze blijven er tegen beter weten in mee getrouwd. De therapeuten Sybille Labrijn en Carolien Roodvoets zetten ze in hun boek 'Nu alleen de liefde nog' op een rijtje: de Don Juans, getrouwde mannen, machtige mannen, romantische dronkelappen of gesloten oesters. Allemaal aantrekkelijk, maar op hun eigen manier onbereikbaar en dus niet geschikt als vaste partner. Foute mannen dus. In de aflevering 'Valt u ook op foute mannen?' vraagt VPRO's Het Geluk van Nederland aan winkelende vrouwen, relatietherapeuten en wetenschappers wat die foute mannen zo aantrekkelijk maakt. De Amerikaanse antropologe Helen Fisher noemt verliefdheid een sterke verslaver, en foute mannen zijn zo mogelijk nóg verslavender. Als je je geliefde ziet, zo bleek bij een hersenstudie op initiatief van Fisher, gebeurt hetzelfde als bij druggebruik. Het motivatiesysteem van de hersenen sproeit dopamine rond, een stofje dat een intense roes teweegbrengt. Het effect is daar ook naar, zegt Fisher. "Verliefdheid is duizelingwekkende euforie, slapeloosheid, verminderde eetlust. Opperste gelukzaligheid zolang alles goed gaat, maar wanhoop, woede en verdriet als hij niet mailt of belt of als je 'm met 'n ander ziet. Het is 'n obsessie." In eerste instantie dacht Fisher dat verliefdheid een emotie was, maar het zijn niet de emotionele hersengebieden die actief worden. De hersenen behandelen het als een drift, een basisdrang. Dat klopt ook eigenlijk wel, vindt ze: "Emoties zwakken weer snel af, maar een drift gaat altijd maar door. Net als bij honger, dorst, moederinstinct, de behoefte aan zout, blijft het verlangen aanwezig. Hierdoor komt het dat verliefdheid, of die nu gericht is op een 'goede' of een 'foute' partner, vaak zo moeilijk te beheersen is." Dit is vooral vervelend, omdat verliefdheid niet alleen de euforische opwinding van drugs geeft, maar ook de verslavende effecten, zegt Fisher. "Verliefdheid lijkt in alles op verslaving. Er treedt gewenning op: je verlangen naar die ander wordt steeds groter, je kunt hem niet meer missen. En ontwenningsverschijnselen: als je de bons krijgt, voel je intens verdriet en verlangen. En net als bij verslaving is er de terugval. Is het uit, en word je maanden later ineens aan hem herinnerd, dan laait het verlangen weer op." Het motivatiesysteem met zijn dopamine motiveert enorm om je 'drugs' binnen te halen: je geliefde. Ook als je die ander maar niet krijgt, want bij tegenslag wordt extra dopamine rondgestrooid om te zorgen dat je je nog harder inzet voor je doel. Dat kan hardnekkige vormen aannemen. Fisher: "Iedereen kent wel mensen die vastzitten in een verliefdheid of huwelijk, waarin de ander niet genoeg van zichzelf geeft. Omdat 'ie al getrouwd is, alleen maar werkt of niet echt geïnteresseerd is. En toch blijven ze hartstochtelijk van die persoon houden en proberen ze jarenlang die buit binnen te halen." Fishers advies om van zo'n foute verliefdheid (op foute man, ex of anderszins onbereikbare geliefde) af te komen, is dan ook om de gevoelens als een verslaving te zien. En als zodanig te behandelen. Gooi al zijn briefjes, foto's en andere herinneringen bij het vuil, ga niet naar zijn sportschool ('blijf uit de buurt van je drug'), doe nieuwe dingen, blijf bezig, blijf in beweging. Weet dat het rotgevoel zal wijken. Maar de andere auteurs en de winkelende vrouwen zijn realistisch. De afgekickte vrouw zal weer verliefd worden. Op een foute man. Simone de Schipper Bron: VPRO.nl "
Eigenlijk zou ik hier natuurlijk niet op in moeten gaan, want zo'n reactie is gewoon te kinderachtig voor woorden, helemaal omdat het ook nog eens compleet anoniem gedaan is.
Maar goed....Ik weet natuurlijk niet hoe het met Simone de Schipper zit, maar om je gerust te stellen, ikzelf heb er geen ervaring mee nee.
tja fout,dat klinkt zo naar,alsof hij een eikel was of zo.mijn ex is geen foute man,sommige dingen die hij deed wel.maar gedrag is niet wie je bent zeggen ze,en dat klopt exact.
Mijn ex was ook geen foute man, maar we groeide in 17 jaar uit elkaar en eigenlijk hadden we gewoon nooit moeten beginnen, maar daarom is hij nog steeds niet fout. De koek was gewoon op!
