Hier dan mijn eerste berichtje op dit forum. Ik hoop dat er nog vele volgen.
Sinds januari dit jaar gescheiden na een relatie van 6 jaar, waaruit een hartstikke lief dochtertje van een jaar. Ik merk echter bij het benaderen van leuke datingcontacten (moet ik het zo noemen) vrijwel altijd terughoudendheid op het moment dat ze te horen krijgen dat ik parttime vader ben.
vind de reactie van jaserra niet door de beugel kunnen,hoezo vind je het belachelijk dat er zo word gereageerd?ik zou absoluut geen man willen met een kind,simpelweg omdat ik zelf geen kinderen wil,en dan zou ik wel willen dat mijn vriend ze heeft?ik vind een man met kind dus ook niet vertederend.niet iedereen vind kinderen vanzelfsprekend in zijn of haar leven.
het is dus een persoonlijke kwestie,de een maakt het niets uit,de ander wel.
Waar blijft de liefde in dit verhaal??? Dus je wilt geen man met kinderen? En als je dan verliefd wordt?? Luister je dan naar je hoofd? Ik wil geen kind dus laat de liefde van mijn leven dan maar lopen??? Erg kortzichtig dit!
heeft niets met kortzichtigheid te maken,wel alles met zelfkennis.verliefd worden kan,maar of je er wat mee wil doen is je eigen keuze.ik heb het al meegemaakt,vandaar dat ik dit nu ook kan zeggen,ik werd verliefd op een man die al 2 kinderen had,en ik besloot toen om er niets mee te doen.aangezien dit gelukt is,weet ik dus ook dat het gezegde:verliefdheid overkomt je,daar kun je niets aan doen,niet klopt.je kan wel degelijk besluiten om ervan weg te lopen.
en nogmaals,niet voor iedereen is kinderen een vanzelfsprekend iets,iedereen heeft zijn eigen wensen en behoeften tav een relatie,het hebben van wel of geen kinderen is niet iets wat je erbij neemt,maar het meest essentiele wat er is,en als ik weet dat ik daar niet achter kan staan,is dat juist heel eerlijk om dan te zeggen dat ik dat niet wil,ipv in zo'n relatie te stappen maar eigenlijk die kinderen niet wil,dat kan niet,dat mag ik mezelf niet aandoen,hem niet,en die kinderen zeker niet,kortzichtig?ik zou eerder zeggen,dat ik daar heel goed over heb nagedacht,ruimdenkend dus.
Nou weet je, bevriend zijn kun je met (bijna) iedereen. Een avondje stappen ook. Dan maakt het niet zoveel uit of ze wel of niet van kinderen houden. Als het echt op een relatie aankomt, dan verandert de zaak. Ik heb zelf kinderen dus als iemand m'n bloedjes niet ziet zitten.. jammer dan, maar dan is het einde oefening. Het wordt ook verdomd moeilijk als de kinderen van een evt nieuwe liefde jou niet zien zitten. Of jouw kinderen hem/haar niet. Dat is ook doffe ellende. Dus echt ongecompliceerd vind ik het hoofdstuk kinderen-nieuwe relatie niet...
het valt me op dat veel mensen denken dat als iemand zelf geen kinderen wil,die persoon dan automatisch ook een hekel aan kinderen heeft.in sommige gevallen is dat zo,maar lang niet altijd.ik wil zelf geen kinderen maar heb absoluut geen hekel aan ze,integendeel.het is enkel dat ik niet de behoefte heb om ze zelf te willen,dat is alles.
heey doe is niet zo brutaal. dat jij geen kinderen kan krijgen is jouw probleem maar mischien ben je ook gewoon te lelijk om kinderen te krijgen. wie wil der nou zo een lelijkert lelijke hoerenkind kanker nicht
hej doem allemaal is ff normnaal joh gotver hoe kinderachtig kan je zijn en joden hebben alle media in de wereld daarom horen we nooit iets slechts over hun op tv
wat komen er rare, respectloze, achterbuurtmensen op deze site, zeg!
waar slaat al dat gescheld op?
ik vind het ook raar, dat ik geen reactie van de moderator of zo zie.
op de andere site waar ik opzit, gaan mensen veel respektvoller met elkaar om en als dat 1 keer niet gebeurt, grijpen andere members wel in. dat zie ik hier helemaal niet gebeuren, er is geen betrokken heid, dus ik denk dat ik t hier voor gezien houd.
Mannen doen precies hetzelfde hoor ! Zodra ze horen dat een vrouw al kids heeft, haken ze ook af. Bedenk zelf eens hoe jij voor je relatie was. zag je vrouwen met kids toen ook zitten?
Hoe leuk een man ook is, ik zou ook afhaken. Ik wil geen bagage uit een vorige relatie. En een kind kun je nou eenmaal niet wegstoppen. In zon relatie sta je vanaf het begin niet nummer 1.
dat zou dus betekenen dat alle mensen, man of vrouw, die na een relatie alleen staan met kinderen kansloos zouden zijn op "de relatiemarkt"... lijkt me nogal unfair toch?
Ik heb geen kinderen, zou het nu niet (meer) erg vinden als ik iemand ontmoet die al kinderen heeft. Maar die vrouw moet mij dan ook in haar leven laten, een gezinnetje ben je met zijn allen, als ik teveel het gevoel zou krijgen op de 2e plaats te komen, dan is zo'n relatie gedoemd te mislukken.
Het mes snijdt dus aan 2 kanten, heb je kinderen en wil je een nieuwe relatie, moet je die nieuwe relatie ook een kans geven. Andersom natuurlijk geldt het zelfde, krijg je een relatie met iemand die kinderen heeft, moet je ermee leven dat die persoon hem/haar liefde moet delen/splitsen tussen jezelf en de kinderen. Geven en nemen...
nee proton,dat betekent niet dat alle mensen met kinderen na een relatie alleen blijven,er zijn ook genoeg mensen zoals jij,die het wel oke vinden dat de partner kinderen heeft.
het gaat erom dat het niet altijd bij iedereen een automatisme is,het is gewoon een keus die mensen maken en ook mogen maken.
het hebben van kinderen is een keuze,en zoals sommigen het stellen hier,mag je die keus blijkbaar niet maken voor jezelf.het is geen kwestie van een brood bij de bakker halen,maar kinderen bepalen je leven,dus die keuze is enorm belangrijk.
